وبلاگ دکتر تُست ، یک خوره تُست وبلاگ جالبیه که همه چیز در مورد تُست نوشته که تاریخچه اختراع تُستر رو اینطور گفته:
تُستر برای اولین بار در سال 1491 توسط ژرارد دپاردیو که یک کیمیاگر گمنام فرانسوی بود اختراع شد. که البته هیچ نسبتی با بازیگر معروف فرانسوی ندارد. دپاردیو هیچ وقت قصد اختراع تُستر را نداشت بلکه هدفش اختراع ماشینی بود که نان ساده رو تحویل بگیره و در عوض شمش طلا بیرون بده ولی اشتباهی که در کارش رخ داد باعث اختراع تُستر شد.
دپاردیو کیمیاگر موفق و خوبی نبود به همین جهت آزمایشات و اختراعاتش با شکست رو به رو می شد . تنها موفقیتی که توانست به دست بیاورد پر کردن نان ساده با دسر موز با گلوله هایی شبیه برف بود.
هر چند حامی اون ، شاه فرانسه ، مایل به دیدن دسر موز و امثال اینها نبود و در حقیقت از آنها نفرت داشت و در صورتی که دپاردیو در مدت 2 هفته موفق به اختراع دستگاه تبدیل نان به طلا نمی شد سرش از بدنش جدا می شد.
او با با نیروی بیشتر و اعتصاب و فکر ها و ایدهای جدید روی اختراعش کار کرد و بلاخره روز موعد فرا رسید زمانی که دپاردیو باید اختراعش رو به معرض دید شاه و درباریان می گذاشت. قالب ساخته از نقره ی خوب و لطیف و کنده کاری تصویر نیمتنه از پادشاه و دو دهانه ی باریک مستطیل شکل برای جای گذاری نان ها و یک سیم بلند برای اتصال به روزنه ی برق .
جالبی قضیه اینه که جناب دپاردیو این دستگاه رو تا به حال تست نکرده بود و وحشتی غیر منطقی از شکست این اختراع داشت و همیشه ترجیح می داد تا نمایش دستگاه رو تا زمانی که بشه عقب بندازه. و بالاخره در حالی که شاه و درباریانش مشغول تماشا بودند و با ترس و احتیاط نان ها رو داخل ماشین گذاشت و اهرم رو پایین کشید .
سکوتی از روی شوق اتاق رو پر کرده بود و فقط صدا کمی از ماشین بلند می شد که کم کم بویی که هیچ کس تا به حال اون رو تجربه نکرده بود از ماشین بلند شد شاه چشمانش رو گشاد کرد . درسته این باید بوی طلا باشه.
ولی چیزی که از ماشین بیرون امد هیچ شباهتی به طلا نداشت بلکه اون نونی بود که بعد از بیرون آمدن از ماشین تیره تر ور برشته تر شده بود و دپاردیو می دانست این وحشتناک است و با حواس پرتی یک تیکه از نان بیرون امده را گاز زد.
چشمهای دپاردیو از تعجب گشاد شده بود و از خود بی خود شده بود و تلو تلو خوران می چرخید . در همین زمان درباریان پایین آمدند تا این چیز شبیه به پنیر عجیب مرموز را ببینند هرچه دپاردیو مانع از برداشتن از ماده تُست شد ولی پادشاه تکه ای را امتحان کرد و مانند دپاردیو از خود بیخود شد و تکه ای دیگر برداشت و روی تخت نشست.
پادشاه فهمید که ارزش اختراع دپاردیو بیشتر از طلاست و می تواند سالها فرانسه را قدرتمند سازد و تصمیم گرفت نام این اختراع را از روی نام بزرگترین و خوشگلترین دخترش بگذارد یعنی تُست.
یک سال بعد از اختراع تُستر یک عدد از آن درون 3 کشتی قرار داده شد و کریستفر کلمبز از آن هنگام سفر از اقیانوس اطلس به دنیای جدید استفاده می کرد که البته در عرض یک هفته هم نان ها تمام شد و اعضای کشتی مجبور شدند برای 7 ماه از ماهی برشته استفاده کنند.
البته کم کم تُستر فراموش شد تا اینکه 100 سال بعد در سال 1909 توسط چارلز استریت اختراع دوباره شد.
